Waargebeurd verhaal

Het ouderlijk huis wordt verkocht. Dozen dienen worden uitgepluisd en gesorteerd.
Belangrijk of niet belangrijk? Sentimentele waarde of ‘containermateriaal’?
Plots heb ik de officiele papieren van mijn adoptie in mijn handen…
Ik begin te lezen, te dromen, te beseffen dat ik wil op zoek gaan naar de vrouw die mij op deze wereld heeft gezet.
Ik wil haar ontmoeten.
Op het werk bespreek ik mijn plan met een collega die eveneens in de jaren ’60 via hetzelfde bureau is geadopteerd. Hij raadt mij aan om niet op eigen houtje aan deze zoektocht te beginnen, maar contact op te nemen met Adoptiehuis. Zo kan de juiste en meest discrete weg gevolgd worden.
Eenmaal contact opgenomen met Adoptiehuis gaat het erg snel.
𝗗𝗲𝗰𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿 𝟮𝟬𝟭𝟴
Na een verkennend gesprek met een psycho-sociaal hulpverlener wordt het contact gelegd.
Het is spannend afwachten voor mij…
Ik verlang er zo naar haar één keer te ontmoeten.
Al vrij snel komt er een reactie.
Mijn biologische moeder heeft een goed gesprek met het Adoptiehuis. Vanwege haar persoonlijke situatie ziet ze een ontmoeting evenwel niet zitten. Ik begrijp het, moet het laten rusten. Maar de hoop blijft sluimeren..
𝗙𝗲𝗯𝗿𝘂𝗮𝗿𝗶 𝟮𝟬𝟭𝟴
Een mail van het Adoptiehuis! Goed nieuws, mijn biologische moeder wil mij één keer ontmoeten.
We spreken snel een datum af. Mijn nieuwsgierigheid neemt toe, alsook mijn angst dat het op het laatste nippertje zou afspringen.
𝗠𝗮𝗮𝗿𝘁 𝟮𝟬𝟭𝟵
Een belangrijke dag.
Een van de belangrijkste in mijn leven.
Moeder en dochter ontmoeten elkaar in Adoptiehuis, in aanwezigheid van mijn begeleidster.
Speciaal gevoel. Een mix van tevredenheid, warmte, geluk. En het is wederzijds.
Dit verhaal eindigt misschien hier niet , integendeel…
Het voelt goed.
ℰℯ𝓃 𝓂ℯ𝒾𝓈𝒿ℯ 𝓋𝒶𝓃 50